Διαβάζω τον τελευταίο καιρό διάφορες αναλύσεις για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και το μόνο που με βεβαιότητα διαπιστώνω είναι ότι το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου δεν θα μπορούσε να ζητήσει πιο κατάλληλους εχθρούς. Μένουν στο Κολωνάκι ή στα Βόρεια Προάστια, αναμασούν χαζομαρίτσες και φυσικά καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται.
Μιας και πέρασα σχεδόν όλο το καλοκαίρι σε διάφορα μέρη της ελληνικής επαρχίας, το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι πολλοί γύρω μας παραθέτουν στη σχετική συζήτηση ένα σχεδόν αμάχητο επιχείρημα: γιατί; οι άλλοι καλύτεροι είναι;
Δυστυχώς, οι "άλλοι" δεν είναι καλύτεροι κι αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος έχει πετύχει περισσότερα στη ζωή του από όσα ο αριστοκράτης ανεπάγγελτος Αντώνης Σαμαράς. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος την επομένη των εκλογών συνέχισε να λέει στους ψηφοφόρους του με συνέπεια τα ίδια πράγματα, τονίζοντας τους τα ψέματα των πολιτικών της Μεταπολίτευσης. Την επομένη των εκλογών, ο Αντώνης Σαμαράς συνέχισε τα ψέματα των πολιτικών της Μεταπολίτευσης, ίσως να είπε και μερικά από τα μεγαλύτερα όλων των εποχών.
Ο Αντώνης Σαμαράς και οι παλιοί πολιτικοί φωνάζουν ότι η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να υποκαθιστά το Κράτος. Η Χρυσή Αυγή τους απαντά ότι δεν υπάρχει Κράτος. Οι πολίτες συμφωνούν μαζί της, κυρίως γιατί δεν υπάρχει Κράτος. Δεν είχε ο πολίτης την επιλογή μεταξύ μιας καλής Αστυνομίας κι ενός αιμοβόρου Χρυσαυγίτη. Είχε μόνο τον αιμοβόρο Χρυσαυγίτη και τον αξιοποίησε για να επανέλθει η τάξη στη γειτονιά του. Να τον πούμε "φασίστα"; Θα μας πει "καλύτερα φασίστας".
Ποιος μπορεί να απαντήσει στον Μιχαλολιάκο όταν τονίζει ότι ποτέ του δεν έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα; Πόσο πειστικές απαντήσεις για την ατιμωρησία των πολιτικών μπορεί να δώσει μια κυβέρνηση που στηρίζεται από τον εισηγητή του νόμου περί ευθύνης υπουργών και στελεχώνεται από υπουργούς και πολιτικούς που κακώς κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι;
Πώς να μην αξιολογήσει κάποιος θετικά την υποκριτική επίθεση των διεφθαρμένων ΜΜΕ στη Χρυσή Αυγή όταν οι ίδιοι σταθμοί ήταν εκείνοι που υποτίμησαν το πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το λιμάνι της Πάτρας και τη συνοριακή γραμμή του Έβρου; Όταν οι νεοναζί γυρίζουν τις γειτονιές, εμείς απαιτούμε να πειστούν οι πολίτες από τηλεσταρ που κυκλοφορούν εδώ και χρόνια με αστυνομικούς, απομονωμένοι από την κοινωνία;
Τέλος, πώς μπορούμε να πείσουμε τον οποιονδήποτε, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό, ότι οι πολιτικοί που μας κατέστρεψαν πρέπει να στηριχθούν για να μας....σώσουν; Η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει 10-20 νέα πρόσωπα βουλευτών στους πολίτες. Πόσα νέα πρόσωπα ανέδειξαν τον τελευταίο χρόνο ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία; Πόσα χρόνια είναι υπουργός ο Αβραμόπουλος; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Στυλιανίδης συμμετείχε στο γαλάζιο χάος της διακυβέρνησης Καραμανλή;
Συνολικά, η Χρυσή Αυγή δεν έχει προξενήσει μέχρι στιγμής στον τόπο ούτε το 1% της ζημιάς που προξένησαν τα δυο μεγάλα κόμματα με τη βοήθεια της παλαβής Αριστεράς και δεν είναι καν αυτή η υπεύθυνη για τη δημιουργία ενός πολιτικού χώρου που δέχθηκε με ευκολία να οικειοποιηθεί τις ιδέες και -κυρίως- τις πρακτικές του φασισμού.
Την άνοδο της Χρυσής Αυγής δεν θα μπορέσουν να την σταματήσουν τα σημερινά κόμματα. Οι λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις επιμένουν στον κυνισμό του "άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε" πολλαπλασιάζοντας τα κοπάδια των αγανακτισμένων κι από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να προστατεύει την παλιά Ελλάδα, η παρακμή της οποίας έφερε τους νεοναζί στις γειτονιές.
Θα χρειαστεί ένας νέος πολιτικός λόγος, λιγότερο φοβικός κι ελάχιστα συναισθηματικός. Η αντίπαλη ιδεολογία της Χρυσής Αυγής δεν χρειάζεται να είναι μια από εκείνες που καταδικάζουν μονοθεματικά τον φασισμό αλλά μια από εκείνες που περιγράφουν ένα απλούστερο αλλά ισχυρό Κράτος κι ένα πολιτικό σύστημα που αφιερώνει τη δημιουργικότητα του κυρίως στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η Χρυσή Αυγή είναι το σύμπτωμα κι όχι η ασθένεια. Ας εστιάσουμε επιτέλους στον στόχο. Μέχρι τότε, ας μην αντιμετωπίζουμε ως εχθρό τον πολίτη που δεν εμπιστεύεται περισσότερο τον πολιτικό απατεώνα Σαμαρά από τον βίαιο Μιχαλολιάκο.
Πηγή: parapolitiki.com
