Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Η Αγγελική Νικολούλη μιλάει στη Σοφία Κορωναίου για το πρώτο της βιβλίο και για το τούνελ του μνημονίου


Η κυρία Αγγελική Νικολούλη, είναι μια δημοσιογράφος, ερευνήτρια-ρεπόρτερ που
nikolouli 5313
αντιμετωπίζει τις υποθέσεις εξαφάνισης με ζεστασιά, πάθος, αφοσίωση, συναίσθημα και συμμετοχή. Αυτά τα συστατικά χαρακτηριστικά την οδήγησαν στην επιτυχία και στην καταξίωση. Έτσι, μέσα από τις οθόνες μας επί 17 συναπτά έτη, μας χαρίζει άκρως ενδιαφέρουσες εκπομπές, με θεαματικά αποτελέσματα. Φέτος, μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επανήλθε μέσα από τη συχνότητα του Alpha. Στο μικρό αυτό διάστημα αποχής από τα τηλεοπτικά δρώμενα, καταπιάστηκε με τη συγγραφή του πρώτου της βιβλίου Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία.

Αλήθεια κυρία Νικολούλη πώς θα περιγράφατε αυτή την καινούρια ενασχόλησή σας με τη συγγραφή βιβλίου; Τι αποκομίσατε από την εν λόγω ενασχόληση;
Ένα απρόσμενο ταξίδι ψυχής. Σε κάθε σταθμό οι θύμησες γίνονταν συνεπιβάτες και έδιναν μια ονειρική αίσθηση. Το ταξίδι με συνεπήρε και δεν αντιλήφθηκα πότε έφθασα στον προορισμό μου.
Ολιγωρία, αδιαφορία, γραφειοκρατία, όχι επαγγελματική συμπεριφορά, έλλειψη βούλησης εκ μέρους των τοπικών αρχών για τη διαλεύκανση της υπόθεσης της εξαφάνισης της Πηγής. Το έχετε καταγγείλει και μέσα από τις εκπομπές σας, άλλωστε, σε όλους τους τόνους.
Όταν άρχισα να γράφω ξεπήδησαν μπροστά μου τα εμπόδια, η αδιαφορία και η ολιγωρία. Μ' έπνιγε η οργή, γιατί ένοιωθα ότι η Τοπική αστυνομία ήθελε να τελειώσει την υπόθεση. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κλείσουν τον φάκελο της αγνοούμενης νεαρής Πηγής, με την ένδειξη «εκούσια εξαφάνιση». Δεν έβλεπαν το οφθαλμοφανές, ότι κάποιοι έκοψαν το νήμα της ζωής της εκείνη την ταραγμένη νύχτα.
Η τοπική κοινωνία δε συνεργάστηκε. Σε ένα μέρος του βιβλίου λέτε χαρακτηριστικά «περίεργη σιωπή», «στόματα κλειστά».
Στις κλειστές κοινωνίες ασπάζονται με ευκολία την επικρατούσα άποψη. Όταν οι πολλοί λένε «Αυτό», έτσι είναι και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Στην πορεία που έβλεπαν ότι οι προσπάθειες της εκπομπής να βρεθεί στη ζωή η νεαρή Πηγή δεν καρποφορούσαν, έψαξαν πίσω απ' την βιτρίνα... Κατάλαβαν ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει και άρχισαν να μιλούν. Η ουσία είναι να καταφέρεις να πείσεις τον κόσμο να δει την αλήθεια κατάματα, για να μπορέσει να σε βοηθήσει.
Ο ιερέας επικαλείται την εξομολόγηση του θύτη και δε βοηθά την ερευνήτρια στην αναζήτηση της αλήθειας. Αυτή η «ομερτά» καλύπτεται και με το πρόσχημα της στιγμιαίας μετάνοιας του Άρη, όμως οι πράξεις του τελευταίου δείχνουν ότι η μετάνοια δεν ήταν ειλικρινής. Στην τελική δεν τον συμβούλεψε να παραδοθεί στις αρχές, παρά μόνο τον ευλόγησε.
Η αντιμετώπιση του ιερέα εξόργισε ακόμα και τους πιστούς. Στο όνομα της εξομολόγησης έθαψε την αλήθεια που όλοι αναζητούσαν. Μέχρι και ο Μητροπολίτης της περιοχής ενοχλήθηκε. Θα μπορούσε να συμβουλέψει τον νεαρό δράστη ν' αποκαλύψει τι πραγματικά συνέβη. Αντιθέτως, τον έπεισε να συνεχίσει αθόρυβα τη ζωή του, κρύβοντας απ' όλους, ακόμα και απ' τον ίδιο του τον εαυτό, το βαρύ έγκλημά του.
Οι νέοι τα κενά τους τα γεμίζουν με απολαύσεις και διασκεδάσεις τύπου «μαζώξεις σε μπαράκια». Μήπως η αναζήτηση γνώσης και οι δημιουργικές δραστηριότητες είναι η απάντηση;
Στο βιβλίο «Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου», που ζωντανεύει όλο το παρασκήνιο της πολύκροτης αυτής υπόθεσης, περνούν μηνύματα στους γονείς, στους εκπαιδευτικούς, αλλά και στους νέους μας. Όταν το πρόβλημα γίνεται ορατό απ' την παιδική ηλικία, πρέπει ν' αντιμετωπίζεται κατάλληλα από ειδικούς, γιατί σίγουρα θα διογκωθεί στην πορεία. Στο παιδί δίνουμε επιλογές με δημιουργικές δραστηριότητες, γνώση και στόχους.
Στην ερωτική ζωή του ζευγαριού κυριαρχεί η βία και η εκμετάλλευση του συναισθήματος, από την πλευρά του θύτη φυσικά.
Το θύμα δένεται με τον θύτη και δεν αντιδρά. Φοβάται, ανέχεται τη βία πιστεύοντας ότι κάτι στην πορεία θ' αλλάξει... Όταν κατάλαβα τι είχε συμβεί στην νεαρή Πηγή, αναζήτησα την πρώην φίλη του ύποπτου νεαρού. Ήμουν σίγουρη πως θα μου μεταφέρει σκηνές βίας σε μια συμβίωση. Ο νεαρός εκμεταλλευόταν τα συναισθήματά της και όταν του ζήτησε να χωρίσουν, έστησε σκηνικό θανάτου. Η κοπέλα εκείνη σώθηκε κυριολεκτικά από θαύμα!
Γονείς και ανατροφή παιδιών. Και από τις δύο πλευρές έγιναν πολλά λάθη. Οι γονείς της κοπέλας της επέτρεψαν να συζεί από την τρυφερή ηλικία των 15 ετών. Μήπως οι γονείς οδήγησαν το κορίτσι τους σε επικίνδυνα μονοπάτια;
Αφήνοντας χαλαρή και ανεξέλεγκτη μια έφηβη, την οδηγείς άθελά σου σε παγίδες που από μόνη της δεν μπορεί να ξεχωρίσει. Απαιτούνται ισορροπίες στην τρυφερή ηλικία της άγνοιας. Ούτε πίεση και στέρηση των δικαιωμάτων ενός νέου, αλλά ούτε και αχαλίνωτη ελευθερία...
Ποια είναι η διαφορά, αν υπάρχει, μεταξύ περιπτώσεων επαρχίας και περιπτώσεων κέντρου;
Στο κέντρο οι νέοι κινούνται ελεύθερα και δεν τους απασχολεί «τι θα πει η κοινωνία», κάτι που δεν συμβαίνει βέβαια στην επαρχία.
Μετά τη θερμή υποδοχή που επεφύλαξαν οι αναγνώστες στο βιβλίο σας, σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλα. Κατά συνέπεια, πότε ακολουθεί το δεύτερο μυθιστόρημα; Έχετε κάτι ανακοινώσιμο;
Η υπόθεση του δεύτερου βιβλίου είναι πιο πολύπλοκη. Βασίζεται και αυτή σε αληθινή ιστορία και διαδραματίζεται σε δυο χώρες. Η κεντρική ηρωίδα, στην οποία θα μπορούσα άνετα να δώσω τον τίτλο η «Διαβολογυναίκα», παγίδευσε μέχρι θανάτου πέντε άνδρες, ενώ ακόμη και σήμερα πάνω από πενήντα ζουν με τον εφιάλτη της!
Αρκετά σας κούρασα με το βιβλίο. Ας μιλήσουμε για την εκπομπή «Φως στο τούνελ». Οι μεγάλες τηλεθεάσεις της εκπομπής για τόσα πολλά χρόνια αποδεικνύουν το αμείωτο ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού και κατ΄ επέκταση της κοινωνίας. Πώς ερμηνεύετε αυτό το «φαινόμενο»;
Το αμείωτο ενδιαφέρον των τηλεθεατών αποδεικνύει και φέτος την προτίμηση τους στην ζωντανή έρευνα. Συμμετέχουν ενεργά και πιστά και για πολλούς αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το νεανικό κοινό λέει «ναι» στον εθελοντισμό ακολουθώντας την εκπομπή στην έρευνα των θρίλερ. Αυτό απορρέει από το ίδιο το «Τούνελ» που παραμένει αυθεντικό, αποκαλυπτικό, αληθινό, μαχητικό και το βασικότερο ανθρώπινο.
Νομίζετε ότι η οικονομική κρίση θα συμβάλλει στην αύξηση των εξαφανίσεων; Δηλαδή η οικονομική δυσπραγία, η ανεργία, η φτωχοποίηση έχουν άμεση συνάρτηση με τις εξαφανίσεις συμπολιτών μας;
Η πίεση δεν αντέχεται και τραυματίζει ευάλωτες ψυχές. Όταν δεν μπορείς ν' αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της καθημερινότητας, πνίγεσαι. Και αν στον Γολγοθά σου σηκώνεις μόνος σου το σταυρό, τότε γονατίζεις. Διαπιστώνουμε ότι στις περισσότερες εξαφανίσεις η αιτία είναι το οικονομικό αδιέξοδο...
Θα ήθελα να τελειώσουμε με ένα πολιτικό σχόλιο. Πού μας οδηγεί η Ευρώπη κυρία Νικολούλη; Ή καλύτερα, πού πάει η Ευρώπη τον εαυτό της, με το δεδομένο την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση και πολλών άλλων χωρών της;
Παγιδευτήκαμε στις επιλογές μας και στους δρόμους που χάραξαν οι πολιτικοί μας ηγέτες. Αγνοήσαμε την δέσμευση μας στην μαμά Ευρώπη, που ήταν καλή και άγια όσο πλήρωνε ανεξέλεγκτα... Αντιδρούμε τώρα που όλα ανατράπηκαν. Στον βαθμό που μας αφορά σαν χώρα, πρέπει να ζυγίσουμε τις ευθύνες των πολιτικών που μας παγίδευσαν κρυφά στο τούνελ του μνημονίου... Όσον αφορά στην ίδια την Ευρώπη, πρέπει να αναζητήσει και να δώσει λύσεις σωτηρίας στις αδύναμες χώρες-μέλη της.
Σοφία Κορωναίου
Πηγή: newsage.gr
Categories: