Χωρίς απάντηση μένουν ως και σήμερα, τρεις μήνες μετά το θάνατο του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, τα αμέτρητα «γιατί» που στοιχειώνουν την οικογένεια του Ρεθυμνιώτη φοιτητή αλλά και τη μικρή κοινωνία του Σελλίου, χωριού καταγωγής του.
 |
| Η φωτογραφία και μαντινάδες της νεολαίας του χωριού σε κάδρο, αναρτήθηκαν στο καφενείο |
Το τραγικό φινάλε των πολυήμερων αναζητήσεων του 20χρονου έντυσε στα μαύρα το κτηνοτροφικό χωριό Σελλί, που ως και σήμερα φαίνεται να μην μπορεί να ξεπεράσει τον άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου. Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει, κανένας δεν μπορεί να ξεπεράσει το ότι ο Βαγγέλης αυτό το καλοκαίρι δε θα επιστρέψει στην πλατεία του χωριού.
 |
| Ο παππούς Πέτρος Φρονιμάκης πρώτος αριστερά και στενοί συγγενείς του στο καφενείο του χωριού |
Στο καφενείο του Σελλίου, το θέμα συζήτησης είναι ένα, εδώ και τρεις μήνες: Τι συνέβη στο Βαγγέλη και ποιοι έφταιξαν. Μια φωτογραφία και μερικές μαντινάδες, σε κορνίζα στον τοίχο, αποτελούν τον πικρό αποχαιρετισμό των νέων του Σελλίου στον «αδερφό» τους. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης έχει περάσει πια στην «αντίπερα όχθη» αλλά «ζει» στις καρδιές όλων.
«Να πεις του Χάρου του σκληρού
που πήρε τη ζωή σου
πως να τα βάλει δεν μπορεί
με την ανάμνησή σου»
αναφέρει μια από τις μαντινάδες στη μνήμη του 20χρονου.
Τρεις μήνες χωρίς το Βαγγέλη
;Έχουν περάσει τρεις μήνες από το θάνατο του νεαρού φοιτητή της Γαλακτοκομικής.
 |
| Ο παππούς Πέτρος Φρονιμάκης |
Όπως λέει ο παππούς του, Πέτρος Φρονιμάκης «η απουσία του μεγαλώνει, όσο περνάει ο καιρός». Έχουν περάσει τρεις μήνες, αλλά «σάμπως είναι 2-3 μέρες» - αναφέρει ο θείος του εκλιπόντος, Γιάννης Γιακουμάκης, μεταδίδοντας με μια φράση του, το πέπλο πένθους που έχει απλωθεί πάνω από το Σελλί.
«Αυτά τα πράγματα δεν ξεχνιούνται» λέει ο χωριανός, Νίκος Κουμαντάκης, εκφράζοντας την ελπίδα, αυτό να ήταν το τελευταίο γεγονός και η τραγική ιστορία του Βαγγέλη«να σώσει άλλους μαθητές». «Αν ξέραμε πως συνέβαιναν αυτά τα πράγματα στη Σχολή του, κάτι θα είχαμε κάνει… σαν χωριανοί, σαν φίλοι, σαν συγγενείς» - προσθέτει ο ξάδερφος του αδικοχαμένου νέου, Γιάννης Γιακουμάκης.
Ζητούν απαντήσεις και Δικαιοσύνη
Τρεις μήνες αφότου κόπηκε το νήμα της ζωής του 20χρονου, για την οικογένεια του Βαγγέλη Γιακουμάκη αλλά και σύσσωμη την κοινωνία, που επί μέρες έκανε «δική της» την αγωνία για την εξαφάνιση του νεαρού φοιτητή, η υπόθεση παραμένει ανοιχτή. Τα ερωτηματικά πλανώνται και ζητούν επίμονα απαντήσεις - απαντήσεις και Δικαιοσύνη για όποιον έφταιξε, για όποιον μπορεί να «έσπρωξε» το Βαγγέλη στο μοιραίο.
 |
| Ο ξάδερφος του Γιάννης Γιακουμάκης |
Ο Πέτρος Φρονιμάκης εξωτερικεύει το βουβό πόνο του, εξηγώντας το Γολγοθά της οικογένειας, που προσπαθεί να ξεπεράσει το γεγονός, αλλά … «δε γίνεται»! «Δεν μπορώ να περιγράψω την κάθε μέρα μου. Η απουσία του μεγαλώνει, όσο περνάει ο καιρός. Αυτό το βάσανο θα με κυνηγάει μέχρι το τέλος της ζωής μου» - λέει ο ίδιος και υπογραμμίζει την ανάγκη στήριξης στην οικογένεια του Βαγγέλη - στη μητέρα και τον πατέρα αλλά και τα δύο παιδιά που έμειναν πίσω. «Πρέπει να δώσουμε δύναμη και κουράγιο στους ζωντανούς» - λέει ο μαυροντυμένος Κρητικός, που όμως δεν ξεχνά ότι ο θάνατος του 20χρονου … ζητά δικαίωση. «Τώρα είναι δουλειά της Δικαιοσύνης για το τί θα αποφασίσει. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε «πράμα».»
«Η Δικαιοσύνη θα το ξεκαθαρίσει το θέμα. Όσοι έχουνε ευθύνη να τιμωρηθούνε» - προσθέτει ο θείος Γιάννης Γιακουμάκης, που δεν ξεχνά να ευχαριστήσει όλη την Ελλάδα αλλά και συγκεκριμένα τους κατοίκους των Ιωαννίνων που «είδαν την υπόθεσή μας, σαν δική τους υπόθεση».
 |
| Η φανέλα της ΑΕΚ και άλλα παιχνίδια των παιδικών του χρόνων |
Στο κοιμητήριο του Σελλίου, το καντήλι του 20χρονου δε σβήνει ποτέ. Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν ποτέ, επισκέπτονται το μνήμα του, αφήνοντας ένα λουλούδι και ευχόμενοι, κανένα άλλο παιδί να μη βρεθεί στη θέση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Μπροστά από τη φωτογραφία του νεαρού, λουλούδια, μια φανέλα της ΑΕΚ που εναπόθεσε αντιπροσωπεία της ΚΑΕ ΑΕΚ, αλλά και παιδικά παιχνίδια.
Οι σπαρακτικές μαντινάδες στον τοίχο του καφενείου
Βάλε τα μαύρα Βρύσινα,
θάψε τα σχολινά σου
ένα λεβέντη απ'το Σελλί
πενθούνε τα χωριά σου...
Βαγγέλη πως εχάθηκες
κανείς δεν το πιστεύει
όλη η Ελλάδα σ'αγαπά
κι ακόμα σε γυρεύει
Βαγγέλη και να μπόρουνα
το χάρο να συβάσω
και να του πάρω τα κλειδιά
στη γη να σ'ανεβάσω
Να πεις του Χάρου του σκληρού
που πήρε τη ζωή σου
πως να τα βάλει δεν μπορεί
με την ανάμνησή σου
Δεν έχει ο Χάρος αίσθημα
ούτε κι ευαισθησία
και παίρνει αυτούς που δίνουνε
στον ψεύτη κόσμο αξία...
Καλό ταξίδι Λεβέντη μας
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Νεολαία Σελλίου
madeincreta.gr
