Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Με έγκλημα τη φτώχεια και ποινή τα ισόβια


Στα ελάχιστα τετραγωνικά ενός πέτρινου κελιού χτισμένου από τα χέρια των ίδιων των γονιών του ζει επί 30 ολόκληρα χρόνια ο Hai Dong και σε συνθήκες που γυρίζουν το ρολόι του ανθρώπινου πολιτισμού πολλούς αιώνες πίσω. 


Σε μια χώρα που ζει με καθυστέρηση μισού αιώνα το «αμερικάνικο όνειρο» και στην πόλη Longhai, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο των 800 χιλιάδων κατοίκων, της νοτιοανατολικής Κίνας, από τα 16 του χρόνια ο Hai «εκτίει» τη ζωή του, με μόνο του αδίκημα κάποια «σημάδια ψυχικής διαταραχής» που εμφανίστηκαν στα εφηβικά του χρόνια. 



Τότε ήταν που οι γονείς του έκριναν πως δεν είχαν άλλη λύση από το να χτίσουν ένα μπουντρούμι στην αυλή του σπιτιού τους και να τον κλειδώσουν μέσα για πάντα. 


Με μια ψάθα για στρώμα πάνω στην πέτρα, γυμνός και βρώμικος, ο 46χρονος πλέον Hai Dong,  στα μόλις πέντε τετραγωνικά μέτρα του κόσμου του, προσπαθεί με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο να κατανοήσει αυτό που βιώνει, χωρίς ωστόσο την παραμικρή ελπίδα για κάτι τέτοιο και σίγουρα όχι λόγω της «ψυχικής διαταραχής» του.

«Απευθυνθήκαμε σε όλα τα νοσοκομεία αλλά κανένα ίδρυμα δεν ήταν σε θέση να τον βοηθήσει σε ολόκληρη την επαρχία Fujian», είπαν οι ηλικιωμένοι σήμερα γονείς του, μιλώντας για μια περιοχή των 40 εκατ. κατοίκων που την ίδια ακριβώς στιγμή, υψώνει τον ένα ουρανοξύστη μετά τον άλλο, φλερτάροντας -και με εξαιρετική «επιτυχία»- τον δυτικό τρόπο ζωής και μάλιστα στην πιο ακραία εκδοχή του. 

«Ξοδέψαμε όλες μας τις οικονομίες για να τον κάνουμε καλά. Πονάει η ψυχή μας που τον βλέπουμε 30 χρόνια έτσι αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο», λέει το 70χρονο ζευγάρι εκφράζοντας ταυτόχρονα την αγωνία τους για το «τι θα απογίνει ο γιος τους» όταν αυτοί πλέον δεν θα βρίσκονται στη ζωή. 


Πηγή: zougla.gr
Categories: